Happy kids Book Club: Aflevering 5
Boek: De dag dat je begint
AFLEVERING 5: ANDERS ZIJN
Ieder kind worstelt er waarschijnlijk vroeg of laat wel eens mee: het gevoel dat het anders is dan de rest. “De dag dat jij begint” probeert eerst en vooral erkenning te bieden van dat gevoel – je beeldt het je niet in, het is soms ook echt moeilijk om je de vreemde eend
in de bijt te voelen.
De voorbeelden zijn talrijk en heel uiteenlopend: van kinderen die zich anders voelen door hun uiterlijk, door de manier waarop hun gezin vakantie viert, door hun culturele gebruiken, door hun andere taal of door een of ander talent waarover ze niet lijken te beschikken. Het verhaal probeert lezers hier al subtiel duidelijk te maken dat hun verschillen daarom niet negatief zijn, integendeel! Maar een gebrek aan kennis of begrip bij de omgeving maakt het soms niet makkelijk om dat in te zien.
Tegen het einde van het boek ontdekken we dan ook de oplossing voor dat probleem: als je de moed vindt om andere te laten bijleren over jouw verschillen, dan komt dat begrip er wel. “De dag dat jij begint” is dan ook maar de halve titel van het boek, die eigenlijk eindigt met “met het vertellen van je verhalen.”
“Soms zul je een lokaal binnenkomen en zien dat daar niemand is die op jou lijkt – tot op de dag dat jij begint met het vertellen van je verhalen.”
De boodschap is duidelijk: wanneer je meer van jezelf begint te delen, zal je merken dat ook anderen makkelijker verhalen zullen vertellen. En dat uit al die verhalen zal blijken dat eigenlijk iedereen een beetje anders is, maar ook dat we allemaal meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste gezicht duidelijk werd.
Een erg mooi boek met andere woorden, dat ik ook graag cadeau zou doen aan menig volwassene in onze huidige maatschappij. Het is een verhaal dat voor menig kind een bevestiging van hun ervaring kan betekenen, terwijl het hen ook een teken van hoop kan geven. Terwijl het voor kinderen die zich makkelijker thuis voelen in hun omgeving net bewust kan maken voor de andere ervaringen van de kinderen rond hen. En zou dat niet mooi zijn, als we als volwassen ook meer onze eigen oogkleppen zouden kunnen afzetten?