Happy Kids Book Club: Aflevering 9
Boek: Hieper de Pipo
AFLEVERING 9:NEURODIVERSITEIT
Als samenleving plaatsen we gelukkig steeds meer vraagtekens bij wat als ‘normaal’ wordt beschouwd. Toch leven we nog steeds in een wereld waarin het voor sommigen moeilijker functioneren is dan voor anderen. En hoewel we daar zeker nog aan kunnen verbeteren, is het een utopie om alle hindernissen voor iedereen weg te kunnen nemen.
Daarom is het waardevol om al van jongs af zo bewust mogelijk met verschillen om te gaan, zodat we onze verwachtingen kunnen bijstellen, met begrip voor elkaar kunnen samenleven, en manieren kunnen vinden om iedereen zich goed te laten voelen in elke situatie – hindernissen inclusief. Neurodiversiteit is zo’n mogelijke oorzaak voor verschillen die kinderen onderling kunnen ervaren, en het is soms nog echt zoeken naar boekjes die daarin herkenning kunnen bieden.
Hoewel ik altijd voorstander ben van kinderboeken met mensen als personages – omdat dat volgens mij een veel betere voedingsbodem voor representatie is – ben ik in dit onderwerp toch overstag gegaan voor een boek met een hond in de hoofdrol. “Hieper de Pipo” – hoe geweldig is die titel ook?! – vertelt over hondje Pipo die een echte stuiterbal is. Hij wordt getoond in herkenbare situaties voor kinderen – van op de schoolbanken tot in de speelkamer, waarbij telkens grappig wordt verteld waar Pipo het moeilijk mee heeft én hoe zijn omgeving hem daarin probeert te helpen.
“Soms raakt hij verstrikt in
alles wat hij hoort, ziet en voelt.
Dan heeft hij een beetje hulp nodig…
De yogamevrouw helpt Pipo.
Zij haalt zijn gedachten weer uit de war.”
Pipo’s mama helpt orde in de chaos brengen door zijn speelgoed op vaste plekken op te bergen, terwijl zijn juffrouw voor Pipo een lijstje maakt waarmee hij grote dingen stap voor stap kan aanpakken – zonder daarbij afgeleid of overweldigd te geraken. Maar de focus ligt gelukkig niet alleen op de dingen waarmee Pipo het lastig heeft. Niet alleen zijn vele talenten worden nog even opgesomd, maar de laatste pagina’s benadrukken ook dat Pipo soms best wel eens hieper mag zijn – dat hij het niet altijd hoeft ‘op te lossen’.
Wie thuis ook een stuiterballetje heeft, kan met dit boek een mooie spiegel aanreiken waardoor kinderen zich minder alleen voelen. Maar het verhaal kan ook een venster zijn voor kinderen die zich niet zélf herkennen in Pipo, maar wel hun broer of zus of vriendje in de klas. Het kan op die manier ook weer een gesprek starten over alle verschillende manieren waarop een brein, temperament of karakter het gedrag en leven van een persoon kan beïnvloeden – zonder daar een waardeoordeel aan vast te hangen.